Forma udzielania informacji publicznej

Art. 7 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, iż udostępnianie informacji publicznej następuje albo w drodze ogłaszania informacji publicznej, w tym dokumentów urzędowych, w Biuletynie Informacji Publicznej albo udostępniania, o którym mowa w art. 10 i 11 ustawy albo wstępu na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów i udostępniania materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących te posiedzenia albo udostępniania w centralnym repozytorium. Należy zaznaczyć, iż udostępnienie w trybie art. 10 i 11 ustawy dotyczy tylko i wyłącznie sytuacji, gdy konkretna informacja publiczna nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium. Oznacza to, iż udostępnianie informacji publicznej na wniosek zainteresowanego podmiotu (art. 10) lub w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych, ewentualnie przez zainstalowane w tych miejscach, urządzenia umożliwiające zapoznanie się z tą informacją, ma zawsze charakter pomocniczy w stosunku do innych form udostępniania i wchodzi w grę tylko w sytuacji, gdy dana informacja publiczna nie została udostępniona w inny sposób.

Udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje zawsze w formie czynności materialno-technicznej. Powyższe zostało potwierdzone zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i doktrynie prawa. I tak w wyroku z dnia 16 lipca 2010 r. (sygn. akt: II SAB/Wa 58/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, iż udostępnienie informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej wyłącza obowiązek ponownego jej udostępnienia na wniosek zainteresowanego. W wyroku z dnia 11 października 2012 r. (sygn. akt: II SAB/Kr 137/12) WSA w Krakowie potwierdził, iż z obowiązku udostępnienia informacji publicznej na wniosek zainteresowanego organ jest zwolniony w przypadku, gdy żądana informacja została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej. Natomiast w wyroku z dnia 12 lipca 2011 r. (sygn. akt: IV SAB/Wr 31/11) WSA we Wrocławiu wskazał, iż udostępnienie informacji na wniosek każdego zainteresowanego podmiotu jest sposobem uzupełniającym, ale nie fakultatywnym w stosunku do sposobu określonego w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. Należy bowiem przyjąć, iż zgodnie z brzmieniem przepisu art. 10 tej ustawy bez znaczenia jest, czy informacja udostępniona za pomocą Biuletynu należy do kategorii obowiązkowo udostępnianych za pośrednictwem sieci teleinformatycznej, czy też została tak udostępniona z woli podmiotu zobowiązanego. Dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja ta nie została wcześniej udostępniona i nie funkcjonuje w obiegu publicznym, co nie pozwala zainteresowanemu zapoznać się z jej treścią inaczej niż wskutek złożenia wniosku do odpowiedniego organu o udzielenie informacji.

Tylko na marginesie niniejszych rozważań należy także wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 czerwca 2012 r. (sygn. akt: II SAB/Lu 51/12), w którym sąd zaznaczył wyraźnie, iż szpital jako Publiczny Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej w zakresie, w jakim korzysta ze środków publicznych, jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji stanowiących informację publiczną. Udostępnienie informacji publicznej na wniosek może nastąpić w formie ustnej lub pisemnej, zgodnie z żądaniem podmiotu zainteresowanego. Pod pojęciem wniosku należy rozumieć każde żądanie uzyskania informacji publicznej, złożone przez zainteresowany podmiot w dowolnej formie (ustnie, pisemnie, w formie elektronicznej).

r. pr. Paweł Turowski